A medida que cae a noite en China, case 30 millóns de farolas ilumínanse gradualmente, tecendo unha rede fluída de luz. Detrás desta iluminación "gratuíta" atópase un consumo anual de electricidade que supera os 30.000 millóns de quilovatios-hora, o que equivale ao 15 % da produción anual da presa das Tres Gargantas. Este colosal gasto enerxético deriva en última instancia dos sistemas de finanzas públicas, financiados a través de impostos especializados, como o imposto sobre o mantemento urbano e a construción e o imposto sobre o valor engadido do solo.
Na gobernanza urbana moderna, a iluminación pública transcendeu a mera iluminación. Evita máis do 90 % dos posibles accidentes de tráfico nocturnos, apoia as economías nocturnas que representan o 16 % do PIB e constitúe unha infraestrutura esencial para a gobernanza social. O distrito de Zhongguancun, en Pequín, integra estacións base 5G en farolas intelixentes, mentres que a zona de Qianhai, en Shenzhen, emprega tecnoloxía da IoT para o axuste dinámico do brillo, o que reflicte a actualización evolutiva dos sistemas de iluminación pública.
En canto á conservación de enerxía, China conseguiu a conversión a LED en máis do 80 % das lámpadas de rúa, acadando unha eficiencia do 60 % maior en comparación coas lámpadas de sodio tradicionais. As estacións piloto de "carga de farolas" de Hangzhou e os sistemas de postes multifuncionais de Guangzhou demostran melloras continuas na eficiencia da utilización dos recursos públicos. Este contrato social luminoso representa esencialmente o equilibrio entre os custos de gobernanza e o benestar público.
A iluminación urbana non só ilumina as rúas, senón que tamén reflicte a lóxica operativa da sociedade moderna, mediante a asignación racional das finanzas públicas e a transformación das contribucións fiscais individuais en servizos públicos universais. Isto constitúe unha métrica crucial da civilización urbana. 
Data de publicación: 08 de maio de 2025